Turner.  Sprinter.  Verspringer.  Snowboarder.  Paralympisch atleet. 

Zoals de meeste jonge kinderen, zat Daniel vol energie.  Hij was altijd bezig, voelde zich aangetrokken tot het fysieke van sportcompetitie en werd een fervent turner en snowboarder.  Op 14-jarige leeftijd ontwrichtte hij zijn knie tijdens een turnwedstrijd en zagen de artsen zich gedwongen zijn rechterbeen boven de knie te amputeren. 

De fysieke aanpassing was voor Daniel een prioriteit en hij begon direct te werken aan het terugwinnen van spierkracht, coördinatie en evenwicht.  De steun van zijn familie hielp hem zich aan te passen aan het uitvoeren van dagelijkse activiteiten.  Maar hij verlangde ernaar om terug te keren naar de sport waar hij vanaf zijn tweede jaar van hield. Terug in de trainingshal hielp het turnen hem zich aan te passen aan zijn nieuwe leven met een prothese.

"Je moet er alles aan doen – je moet je zo goed mogelijk voorbereiden en je moet fit blijven, ook tussen de oren."[1]

Tijdens zijn turnsessies realiseerde hij zich dat hij ook andere atletische talenten had.  En er openbaarde zich een nieuwe passie – atletiek.   Daniel begon te trainen voor het verspringen en de 100 m en 200 m sprint op de Össur Cheetah, die hij nog steeds gebruikt voor atletiek. Voor zijn gewone dagelijkse activiteiten gebruikt hij tegenwoordig de Pro-Flex en Rheo Knee XC van Össur.  Vier jaar later nam Daniel deel aan de Paralympische Spelen van 2012 in Londen en won hij de bronzen medaille in het verspringen (T63).   Hij bleef zich verbeteren en won op de wereldkampioenschappen van 2015 in Doha medailles in alle drie zijn onderdelen.  Het jaar daarop won Daniel een gouden medaille tijdens het verspringen op de Europese kampioenschappen van 2016.  Zijn meest recente successen behaalde hij op de World Para Athletics Championships 2019 in Dubai, waarbij hij een zilveren medaille won bij het verspringen (T63) en een gouden medaille op de 100 m (T63).