Jenni Urivez

Dit ging allemaal zo snel en niemand wist waar het vandaan kwam. We dachten allemaal dat ik gezond was...

De bloedstolsels doodden me letterlijk. De artsen moesten negen procedures uitvoeren om er nog vier uit te halen om het bloed weer in mijn hersenen te laten stromen. We hebben drie jaar geprobeerd de problemen met de bloedstolling op te lossen. Maar dat lukte niet en er moest een amputatie ingepland worden.

Toen ik hoorde dat ik mijn been moest laten amputeren, was dat een heftig moment, maar ik wist dat het moest gebeuren, want ze konden niets anders meer doen.

Twee keuzes

Ik had twee keuzes. Een daarvan was dat ik de rest van mijn leven in een rolstoel zou kunnen gaan zitten. De tweede was dat ik weer zou kunnen gaan lopen. Ik koos voor het laatste en zei tegen mijn instrumentmaker: "Geef me een been - ik ga weer lopen!" En dat is precies wat ik deed, in een recordtijd want ik wilde niet meer wachten.

Mijn instrumentmaker bleef me de tips en tools geven om beter en sneller te bewegen en kijk mij nu!

Deze Össur Power leg is echt een cadeau. Hij is geweldig. Hij voelt mijn lichaam en mijn bewegingen aan en laat me niet vallen. En als ik zou vallen, weet ik dat hij me zal opvangen.

Eén miljoen stappen

Ik hou van wandelen en loop dan ook veel. Ik ga wandelen om gezond te blijven en om de prachtige omgeving te zien en de lucht in te ademen.

Ook op mijn werk loop ik veel. Ik werk nachtdiensten van 5 x 8 uur in een casinoresort. Het is heel fysiek werk en het gaat snel. Ik ben ook constant op de been en in beweging. Ik heb het afgelopen jaar meer dan een miljoen stappen gezet met mijn Power leg.

Kleine uitdagingen, elke dag

Ik daag mezelf elke dag uit om iets anders te doen en mijn benen moeten meegaan met wat ik beslis. Ik probeer altijd meer en meer. Dat ben ik. Ik ben mijn hele leven een competitief persoon geweest.

Ik heb zelfs anderen geïnspireerd...

Laatst was ik in het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Er komt een dame binnen in een rolstoel, ze mist een been. Ze kijkt me aan en vraagt of ik vroeger bij Sam’s Club werkte, een magazijn. En ja dat klopt!

Ze vertelt me dat ze me herinnert. Ze kwam op haar werk met een been dat steeds ontstoken raakte. Ze vertelde me dat we het over haar been hadden gehad en hoeveel last ze ervan had en dat ik haar had laten zien hoeveel er mogelijk is met een beenprothese. Het zien van mij had haar de kracht gegeven die ze nodig had tijdens haar amputatie. Ze zei dat ik haar inspiratie was. En hier troffen we elkaar al die tijd later. Ze had de moed gekregen om dit te ondergaan omdat ze mij had gezien en zag waar ik gekomen ben. Zo mooi! We barsten allebei in tranen uit, het was een geweldig moment. Binnenkort zal ze ook lopen, ik weet het zeker.

Geen grenzen

Mijn kinderen zijn ook echt heel trots op me. Ik ga nog steeds door met mijn dagelijkse leven. Mijn instrumentmaker is ook echt een steun, hij is zo goed in wat hij doet. En hij zorgt ervoor dat ik niet eens weet dat ik een beenprothese heb, want hi doet precies hetzelfde als mijn andere been.

Stel nooit grenzen of beperkingen. Want dan ga je niet kunnen doen wat je echt zou willen doen.