Hoe functioneren met een hightech handprothese?

Sabine Vranckx
09-01-2023
Blog

Ik ben geboren zonder vingers aan mijn linkerhand. Vanaf mijn kindertijd droomde ik ervan om te zijn zoals de mensen om mij heen. Ik wou ook graag met een katapult schieten, breien, haken, fietsen… De meeste dingen leerde ik mezelf aan door anderen te observeren en dan mijn eigen weg te zoeken. Omdat ik vanaf jonge leeftijd uitgelachen werd, verstopte ik mijn hand. Dat heeft mij getekend. Ik kon immers niet zijn wie ik was.

Toen ik 18 was, kreeg ik mijn eerste prothese. Die was esthetisch heel erg mooi maar functioneel hinderde ze mij dikwijls. Het grootste voordeel was dat ik eruitzag zoals iedereen en ik werd bijgevolg niet meer uitgelachen.

In 2017 begon mijn zoektocht naar een bionische hand, vooral omdat ik overbelastingspijnen kreeg in mijn rechterhand, -arm en -schouder.

Wat ging er voor mij een wereld open toen ik voor het eerst de iDigits Quantum mocht uittesten. Ik besefte onmiddellijk dat het esthetische als sneeuw voor de zon verdween ten opzichte van het functionele. Wat een zalig gevoel om met mijn bionische hand een bekertje te kunnen vastnemen. Ik vond mijn ‘zwarte’ handprothese steeds mooier en mooier en genoot volop van alle kleine, dagdagelijkse dingen die ik nu kon…

 

Hoe was het om te leren functioneren met een hightech handprothese?

Oefenen en leren functioneren was voor mij geen opgave. Ik genoot van alles wat ik bijleerde. Het was echter wel vermoeiend. Het focussen op de signalen, het leren geven van de juiste signalen. Hoe open ik de hand ook alweer? Hoe sluit ik de hand? Hoe kom ik in de grip die ik nodig heb om te typen? Dat, samen met het steeds opnieuw opspannen en ontspannen van de spieren die ik nooit eerder zo intensief gebruikt had, maakte het proces vermoeiend. Maar ik zou er geraken en elke dag opnieuw verscheen er een lach op mijn gezicht als er iets lukte of als ik weer iets nieuw geleerd of ontdekt had.

Wat in het begin moeilijk was, was stoppen als ik gefrustreerd geraakte. Na een tijd werden mijn spieren zo moe, dat openen en/of sluiten moeilijk ging. Ik leerde om dan te stoppen en later opnieuw te proberen.

Waar ben je het meest trots op?

Ik had nooit gedacht dat ik zou staan waar ik nu sta. Ik ben onder andere heel erg trots op het feit dat ik ambassadeur van Össur ben.

Wat prestaties met betrekking tot functionaliteit betreft, ben ik fier omdat ik een paardenstaart kan maken en dat ik zelfs met een bionische hand kan breien en haken.

Wat maakte voor jou het grootste verschil?

Het grootste verschil zit eigenlijk in allerlei kleine, dagdagelijkse dingen zoals een peper- en zoutmolen gebruiken, of in de saus roeren terwijl ik bindmiddel toevoeg, of in elke hand iets kunnen dragen…

Emotioneel is er - sinds ik de bionische hand heb - een wereld van verschil. Ik voel mij herboren. Voor het eerst in mijn leven kan ik - sinds ik ‘bionisch’ ben - praten over het niet hebben van vingers. Dat onderwerp vermeed ik vroeger. Nu vertel ik er met hart en ziel over en wil ik zoveel mogelijk mensen bewust maken van het feit dat anders zijn gewoon kan. Iedereen mag zien dat ik anders ben. Ik had bij de pakken neer kunnen blijven zitten, maar dat deed ik niet. Ik kijk met een positieve blik naar de toekomst.

Welke oefening kun je andere mensen met een handprothese aanbevelen om als eerst mee te starten?

Starten met een handprothese betekent heel goed de signalen onder controle krijgen. Dat vraagt tijd. Steeds opnieuw de signalen geven om de hand te openen en te sluiten, in allerlei omstandigheden. Dat moet een automatisme worden en is de basis van het vlot besturen van de hand. Alles komt daarop neer.

Openen, sluiten, langzaam openen, langzaam sluiten, snel openen, snel sluiten, arm omhoog en openen/sluiten, praten met iemand en terwijl de juiste signalen geven om te openen en te sluiten. Iets vastnemen in de bionische hand en zorgen dat je kan ontspannen zodat je geen signaal ‘open’ geeft als je dat niet wil…

Pas als je dat volledig onder controle hebt, kan je met de rest (dubbel, tripel, gesture, co-contractie) starten. Gelukkig kan je ook al heel veel dagelijkse handelingen uitvoeren met de functie open en dicht.

Over de blogger

Sabine Vranckx

Sabine is geboren met congenitale adactylie van haar linkerhand. Dat betekent dat ze aan één hand delen van haar vingers mist. Als kind werd ze regelmatig gepest en daarom verstopte ze haar hand in het openbaar. Het was pas later, in 2017 toen zij haar eerste i-Digits kreeg, dat ze besefte dat dat niet hoeft. Nu is ze trots op zichzelf, mét prothesehand.