Een Atletiekavontuur van Enthousiasme en Geduld
Er leiden meerdere wegen naar Rome, zo ook naar Parijs; een avontuur waar ik jullie graag deelgenoot van maak. Het pad naar de Paralympische Spelen klinkt opwindend, en dat is het ook, maar het is tevens een eenvoudig concept. Het draait allemaal om het maken en volgen van een plan, dag in dag uit, maandenlang, en uiteindelijk zie je of het plan vruchten afwerpt. In mijn 12 jaar ervaring in de atletiek heb ik geleerd dat plannen nooit perfect verlopen, maar zolang je in de buurt van het plan blijft, zit je op de juiste weg.
Een van de meest cruciale aspecten van mijn reis naar de Paralympische Spelen zijn de spannende keuzes die ik moet maken, zoals de selectie van mijn blades. Moet ik iets veranderen? Zo ja, wat en hoe pak ik dat aan? Is er een weg terug als het niet werkt? Wanneer begin ik met werken naar mijn wedstrijdgewicht? Welke wedstrijden staan er op mijn programma? Vragen die stuk voor stuk impact hebben op mijn traject en prestaties.
In januari mocht ik twee weken trainen in de warmte, een voorproefje van wat me te wachten staat. In maart staat een vergelijkbare trainingsperiode op de planning. Tussendoor trotseer ik de regen op de Nederlandse atletiekbaan. Maar het hoogtepunt van mijn voorbereiding is het WK in mei. Ik heb me weten te kwalificeren voor drie onderdelen: de 100 meter, 200 meter en het verspringen. Wat er na het WK gaat gebeuren, hangt af van de behaalde resultaten. Een onzekere, maar ook opwindende periode.
De spanning bouwt zich langzaam op naarmate de zomer nadert. Het zonnetje schijnt, en de eerste resultaten van atleten worden zichtbaar. Dan begint het besef dat het Olympisch jaar is aangebroken. De opwinding en zenuwen nemen toe naarmate de datum van de Paralympische Spelen dichterbij komt.
“In de atletiek is een goed plan de eerste stap naar succes. Flexibiliteit en doorzettingsvermogen brengen je verder dan perfectie ooit zou kunnen.”
Marlène van Gansenwinkel
Mijn grootste uitdaging ligt in mijn eigen enthousiasme. De drang om elke dag alles te geven, een eigenschap die me op veel vlakken heeft geholpen, blijkt nu een valkuil. Geduld is de sleutel, iets wat niet altijd eenvoudig is, zeker niet als je zo gepassioneerd bent. Het is een constant gevecht tussen mijn natuurlijke drang om te racen en te vechten, en de noodzaak om te ontspannen en geduldig te trainen.
Een leuk weetje over mijn voorbereiding: ik heb drie flessen champagne bewaard, elk met de notatie van 0,01 cm verder dan mijn persoonlijke records. Als ik deze records verbreek, mag ik deze flessen openen. Een speelse manier om doelen te stellen en te vieren, of het nu gaat om je eerste 5 km, herstel na een operatie, of in mijn geval, het behalen van persoonlijke records.
Al met al is mijn reis naar Parijs een avontuur vol uitdagingen, spanning en vooral veel geduld. Het is een pad dat zijn weg vindt tussen enthousiasme en beheersing, met als eindbestemming hopelijk een podium op de Paralympische Spelen.
Over de blogger
Marlène van Gansewinkel
Marlène van Gansewinkel (1995) is geboren zonder linker onderarm en linker onderbeen, desalniettemin is ze als een normaal kind opgegroeid. Als kind is ze begonnen met voetbal maar na een talenten dag verliefd geworden op atletiek. Tegenwoordig topatlete, student en levensgenieter. 'Ik ging naar de talenten dag toe met het idee dat ik niet gehandicapt genoeg was... Dat is natuurlijk waanzin maar, zo heb ik mij altijd gevoeld'