Het verhaal van Paul
Paul Ramakers was 34 toen hij hoorde dat hij een tumor had in zijn rechter onderbeen. En wat voor een… In anderhalf jaar tijd had zich een gezwel ontwikkeld van 20 bij ruim 5 centimeter. Zijn enige optie: amputatie. Toen hij dat besefte, werd Pauls wereld even heel donker. Maar vandaag de dag is hij vooral dankbaar.
“Op dat moment had ik een hoge functie bij een Amerikaans bedrijf in medische apparatuur. Voor mijn carrière zette ik al jaren alles aan de kant. Maar toen de tumor ontdekt werd, stond ik ineens met beide benen op de grond. Ineens begreep ik: het leven draait om meer dan being rich and famous.”
Kantelpunt
De fase tussen de diagnose en de amputatie was kort: slechts twee weken. “Een heel moeilijke periode”, vertelt hij. “Waarin ik veel reflecteerde op mijn leven. Toen bleek dat er geen uitzaaiingen waren, wist ik: de tumor gaat weg - en dus blijf ik leven. Dat was een soort kantelpunt. Ik ben op YouTube video’s gaan bekijken van mensen met een prothese. Er ging een wereld voor me open... Ik zag mensen dingen doen, die ik met twee gezonden benen al niet voor elkaar kreeg.”
“Ik zag mensen dingen doen, die ik met twee gezonden benen nog niet eens voor elkaar kreeg”
Paul Ramakers
Ingepakte stomp
De operatie volgde. Paul herinnert zich hoe hij uit de narcose ontwaakte. “Ik zag aan het silhouet van de dekens dat er wat miste. Pas de volgende dag durfde ik onder de dekens te kijken. Best confronterend, zo’n stomp, ingepakt in verband. Enkele dagen later, op een avond, zag ik mezelf in de spiegeling van een ruit, zittend in mijn rolstoel. Ik schrok ervan, maar wist ook: ‘Dit ben ik’.”
Roer omgegooid
Paul gooide het roer resoluut om. Het najagen van zakelijke ambities maakte plaats voor eenvoud, verbinding en aanwezigheid in het hier en nu. “Achteraf geloof ik oprecht dat ik geluk heb gehad met wat me is overkomen. Ik ging altijd maar door, wat me privé veel heeft gekost. Door uit mijn gouden kooi te stappen, heb ik nieuwe vrienden gemaakt en het contact met mijn ouders hersteld.”
Positieve mindset
Toch was het juist zijn drive die Paul hielp op lastige momenten. Hij vertelt: “In een hoekje treuren om wat je niet meer kunt? Dat past niet bij mij. Ik ben geen slachtoffer, maar eigenaar van mijn leven. Natuurlijk ken ik ook twijfel, onzekerheden en angsten. Ik was bijvoorbeeld bang dat ik niet meer zou kunnen fietsen of ravotten mijn kinderen, Mitch en Fay. Maar waar een wil is, is een weg. Ik ben heus wel eens op mijn gezicht gegaan, meer dan eens zelfs. Inmiddels kan ik allang weer heerlijk met ze spelen. Door mezelf de kans te gunnen om te leren, heb ik ontdekt dat heel veel wél gewoon kan.”
Fanatieke sporter
Inmiddels is Paul een fanatieke crossfitter. Ook gaat hij geregeld hardlopen, fietsen en rotsklimmen. “Verder ben ik het suppen aan het ontdekken, en ook wil ik leren kitesurfen. Beperkt? Zo voel ik me totaal niet. Ik geef mijn leven met prothese een dikke 9. Ik ben trouw aan mezelf en haal alles uit het leven wat erin zit. Ik geniet van ieder moment.”
“Ik geef mijn leven met prothese een dikke 9. Ik haal er alles uit en geniet van ieder moment”
Paul Ramakers
Willen en doen
Vandaag de dag geeft Paul interactieve lezingen over willen en doen. “Het is heel mooi om mensen te laten beseffen hoe krachtig eigenschappen zoals eigenaarschap en doorzettingsvermogen zijn. Ik vertel mijn publiek vaak om het leven stap voor stap te nemen. Droom je van een Ferrari op je oprit? Dat mag best. Maar hij hoeft er niet morgen al te staan. Zet vandaag de eerste stap, dat is genoeg. Daarna komt vanzelf de volgende. Dan zijn willen en doen in balans: de perfecte basis om te groeien.”
Welke prothese draagt Paul?
Paul heeft een Iceross Seal-In liner en een Pro-Flex XC.