Het verhaal van Sophie-Anne

Levensechte prothese

Dat veranderde toen Sophie-Anne in de puberteit kwam. “Ik was een stuk bewuster van mijn lichaam. En onzekerder, door mijn prothese. Het liefste wilde ik er uitzien als alle andere meisjes. Ook tijdens mijn studie en in mijn eerste werkende jaren dacht ik er zo over. Het gevolg: ik droeg protheses die er levensecht uitzagen. En dat bleef ik doen, ook al moest ik daardoor vaak met pijn door het leven. Totdat mijn visie een paar jaar geleden helemaal veranderde.”

Doelen centraal

Die ommekeer vond plaats in 2020. Sophie-Anne was niet tevreden over haar prothesemaker. Via-via kwam ze in contact met orthopedisch instrumentmaker Frank Jol. Ze vertelt: “Franks visie spreekt me erg aan. Hij kijkt niet naar de onmogelijkheden, maar naar wat er wél kan. Ik herinner me zijn eerste vraag nog goed: ‘Wat wil je uit je leven halen? Dan bouwen we je prothese daar omheen’.”

Enorme opluchting

“Frank adviseerde me om mijn prothese niet te verbergen, maar juist te laten zien. Ik wilde er eerst niets van weten, maar in de proefperiode was het zó warm, dat ik een rokje droeg. Eerlijk: ik had verwacht dat ik direct weer een lange broek aan zou trekken. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Dat de wereld mijn prothese te zien kreeg, luchtte me enorm op. Ik werd zelfverzekerder, sprak er opener over, kortom: het was een verademing. Ik was eindelijk de persoon die ik wilde zijn.”

Voorbeeld voor anderen

Inmiddels is Sophie-Anne public speaker: ze vertelt bij bedrijven en instanties over haar leven met een prothese. “Ik realiseerde me dat ik zelf nooit een rolmodel had gehad, terwijl ik daar wél behoefte aan had. Dus waarom zou ik het niet zélf worden, voor anderen? Dat probeer ik bijvoorbeeld via mijn posts op social media te bereiken. De vele mooie reacties na het interview dat ik gaf voor het magazine Linda, gaven me een extra duw in de rug. Ook het artikel in Jinek en mijn eigen TEDtalk gaven me positieve energie.”

Mooi en sexy

“Veel mensen vinden iemand met een prothese spannend”, vervolgt Sophie-Anne. “Ze zien niet vaak een prothese en weten er niet genoeg vanaf. Het gevolg: ze spreken je vaak niet rechtstreeks aan en doen aannames. Door er open over te spreken, kunnen we dat veranderen. Iemand met een prothese kan namelijk óók prima in zijn of haar vel zitten, dromen najagen en zich mooi en sexy voelen.”

Geen beperkingen

Zijn er dan helemaal geen beperkingen in haar leven? De tijd die Sophie-Anne nodig heeft om daar antwoord op te geven, zegt eigenlijk genoeg. “Balsporten blijven lastig. En soms zou het leuk zijn om te kunnen hardlopen. Maar mis ik het echt? Ik vind van niet. Ik beleef veel plezier aan andere dingen, zoals crossfit, dat ik vijf, zes keer per week doe. Ook in algemene zin beperken mijn linkerbeen en mijn prothese me totaal niet in mijn mens-zijn. Sterker nog: ze maken me tot wie ik ben.”