Bertolt

Weg met de hokjes

Zaterdag, 1:45 uur. De dansvloer in de Duitse stad Leipzig staat vol met mensen. De laserstralen snijden door de duisternis. Achter de draaitafels staat DJ Bertolt: Zwarte trui, wit shirt, zwarte spijkerbroek. Zijn vingers schuiven over de apparatuur, mixen de platen, bedienen de schakelaars en drukken op de knoppen. De muziek galmt uit de luidsprekers.

Bertolt ruim 20 jaar DJ. In clubs, bij de legendarische "No No No! -Partys" in Leipzig, maar ook tijdens een picknick in het park vecht hij tegen het stereotype dat DJ's geen muzikanten zijn. Hij is des te enthousiaster wanneer mensen hem vragen van wie de laatste track was; het was zijn eigen plaat! Muziek brengt veel emotie met zich mee voor Bertolt. Hij geniet optimaal wanneer de chemie ervoor zorgt dat hij één wordt met zijn publiek.

Woensdag, 13:45 uur. De collegezaal van de Technische Universiteit van Chemnitz, Duitsland zit helemaal vol. Op het podium staat psychologie Professor Dr. Meyer, in een grijs jasje, beige trui en wit overhemd. Zeer enthousiast vertelt hij over diversiteit en stereotypen. Zijn zinnen zijn net zo complex als het onderwerp.

 Muzikant en professor: passie en beroep. Dit zijn slechts twee van de vele kanten van Prof. Dr. Bertolt Meyer. Hij werkt in Chemnitz, maar woont samen met zijn man Daniel, een kunstenaar en architect, in de stad Leipzig. Hij verplaatst zich naadloos tussen de zeer hiërarchische en feitelijke wereld van de universiteit en de artistieke wereld achter de draaitafel. Bertolt Meyer is een zelfverzekerde en “out-of-the-box“ artiest die diversiteit ademt en leeft - achter de draaitafel én op het podium.

 Bertolt doet toegepast onderzoek naar de koppeling tussen mens en technologie. Zijn belangrijkste onderzoeksthema’s zijn diversiteit, leiderschap en de veranderende demografie op de werkplek. "Ontdekken hoe mensen met elkaar omgaan in een steeds meer uiteenlopende samenleving en zien hoe zij elkaar met openheid benaderen, is fantastisch." Meyer heeft passie voor zijn onderzoek. Hij voelt zich bevoorrecht studenten te kunnen helpen om hun wereld te vergroten.

‘‘Wij mensen houden ervan anderen in hokjes te stoppen, maar stereotypen zijn de vijand van diversiteit. Het zijn algemene aannames over groepen mensen die individualiteit totaal negeren. Kijk eens naar deze aannames: Italianen maken de perfecte pasta en Duitsers zijn altijd punctueel. Stereotypen leiden ons onbewust en helpen ons om met zo min mogelijk cognitieve energie door het leven te gaan. Stereotypen evolueren ook, maar het is moeilijk om ze uit de maatschappij te halen. We kunnen onszelf echter wel trainen om ons gedrag niet blindelings te laten leiden door mensen in hokjes te stoppen.“

 Onlangs publiceerden Meyer en een collega een studie die laat zien hoe nieuwe bionische technologie de stereotypering richting gehandicapten kan veranderen. "We zien dat mensen die een bionische prothese dragen totaal anders worden waargenomen. Bijna precies zoals mensen met zonder handicap. Bionische technologie is daarom van grote waarde, zowel functioneel als psychologisch. "

Diversiteit is niet alleen een centraal element van zijn eigen persoonlijkheid. Voor Bertolt is het ook een van de centrale sociale bronnen, omdat het een belangrijke bijdrage levert aan de samenleving. "Mensen komen in alle soorten en maten: jong en oud, dik en dun, homoseksueel en heteroseksueel, met en zonder handicap. Het ideaalbeeld binnen onze samenleving betekent: alle mensen hebben het recht om deel te nemen.“

Life Without Limitations betekent dat ik precies kan doen wat ik wil doen.

Prof. Dr. Bertolt Meyer werd geboren zonder zijn linkerarm vanwege een zeldzame aandoening die Dysmelia wordt genoemd. Hij gebruikt een bionische prothesehand, de i-Limb Quantum. Deze prothesehand heeft vijf onafhankelijk gearticuleerde vingers die individueel in positie kunnen worden gezet. Door middel van elektroden op zijn onderarm worden de spiersignalen geregistereerd van de spier die hij gewoonlijk zou gebruiken om zijn pols te buigen. Deze worden via deze elektroden naar de prothese geleid. Daarnaast kan hij de prothese eenvoudig bedienen door middel van bewegingen, gebaren, en de mobiele app.

 De prothese vergemakkelijkt het leven van Bertolt. Vooral de kleine, alledaagse dingen zoals het strikken van veters, koken, typen, fietsen en autorijden. Het psychologisch voordeel is ook ontzettend groot. ‘Sinds ik de bionische hand draag, tonen mensen op een positieve manier belangstelling. Dit heeft ook mijn eigen houding ten opzichte van mijn handicap op een positieve manier beïnvloed."