Jenni Urivez

Dit gebeurde allemaal zo snel dat niemand wist waar het vandaan kwam. We dachten dat ik gezond was.

De bloedproppen konden mij fataal worden. Ze moesten negen procedures uitvoeren om er nog vier uit te halen, zodat het bloed weer naar mijn hersenen kon stromen. We hebben drie jaar lang geprobeerd om te herstellen van de bloedproppen. Maar dat lukte niet.

Uiteindelijk moesten we een amputatie plannen.

Toen ik hoorde dat mijn been moest worden geamputeerd, was dat een OH MY GOD-moment. Ik wist dat het moest gebeuren, want we konden niets meer doen.

Twee keuzes

Ik had twee keuzes in mijn hoofd. De ene was dat ik de rest van mijn leven in een rolstoel zou kunnen zitten. Of ik zou weer kunnen lopen. Dus ik zei tegen mijn instrumentmaker: "Geef me een been - ik ga lopen!" En dat is precies wat we deden. We deden het in recordtijd. Ik wilde niet langzaam zijn. Ik wilde en moest bewegen.

Hij bleef me de hulpmiddelen geven om beter en sneller te bewegen en BOEM, hier zijn we dan.

En nu is dit Össur Power Leg mijn meest recentste cadeau. Het is geweldig. Het leest mijn lichaam en mijn bewegingen. Het laat me niet vallen. En als ik zou vallen, weet ik dat het me zal opvangen. Het is geweldig.

Een miljoen stappen

Ik loop graag. Ik wandel veel. Ik wandel om gezond te blijven, de omgeving te zien en frisse lucht in te ademen.

Ik loop ook veel op mijn werk. Ik werk 5 x 8 uur 's nachts in een casino. Mijn team en ik halen tot wel 400 kilo wasgoed tegelijk op 7 machines. We strijken in 551 kamers. Het is erg fysiek werk en snel. Zo vind ik het leuk. Ik zei laatst nog tegen een vriendin dat ik nooit langzaam zou kunnen werken. Dus ik loop constant. Ik heb het afgelopen jaar meer dan een miljoen stappen gezet met mijn Power leg.

Kleine uitdagingen, elke dag

Ik daag mezelf elke dag uit om iets anders te doen. Zoals proberen de was op een andere manier buiten te hangen. En mijn benen moeten meegaan in wat ik beslis. En ik verander in een oogwenk. De ene keer stap ik naar voren. De volgende keer krabbel ik terug en doe ik het op een andere manier. Ik probeer altijd meer en meer. Zo ben ik. Ik ben mijn hele leven al een competitief persoon.

Ik heb zelfs andere geïnspireerd...

Je gelooft nooit wat me laatst overkwam. Ik was in het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Er kwam een vrouw binnen in een rolstoel. En ze mist een been. Ze komt naar me toe waar ik zit. Ze kijkt me aan en vraagt of ik vroeger bij Sam's Club heb gewerkt, een warenhuis. En ja hoor!

Ze vertelt me dat ze me nog kent. Ze kwam op haar werk met een been dat altijd geïnfecteerd raakte. Ze vertelde me hoeveel last ze ervan had en dat ik haar had laten zien hoeveel er mogelijk is met een prothesebeen. Dat het zien van mij haar de kracht gaf die ze nodig had toen ze door haar amputatie ging. Ze zei dat ik haar inspiratie was.

En hier was ze al die tijd later. Met haar geamputeerde been. Om een nieuwe te laten maken. Zodat ze weer actief kan zijn. Ze kreeg de moed om dit te doen door mij te zien en hoe ik zo ver heb kunnen komen. Kun je dat geloven?

Toen we het beseften barstten we allebei in huilen uit. Het was een geweldig moment.

Binnenkort zal zij ook lopen.

Geen grenzen

Mijn kinderen zijn echt heel trots op me. Maar het zit zo, ze kennen me. Ze weten hoe ik ben. Ik heb zoiets van "ja, laten we gaan. We hebben dingen te doen."

Dit is hoe ik het zie. Er is iets gebeurd. Het is op te lossen. We zijn het aan het oplossen. Ik ga nog steeds door met mijn dagelijkse leven. Mijn instrumentmaker is zo goed in wat hij doet. En hij zorgt ervoor dat ik niet eens weet dat ik een prothesebeen aan heb, omdat dat prothesebeen precies hetzelfde doet als mijn andere been. En het is perfect. Met mijn Össur Power Leg kan ik alles aan!

Leg jezelf nooit grenzen of beperkingen op. Je houdt jezelf alleen maar tegen, want dan kun je niet doen wat je echt wilt doen. Soms loop ik kilometers en weet ik niet eens dat ik kilometers loop. Ik kan vier kilometer lopen en het niet eens merken.

Als het een mooie dag is en mijn been is goed, dan loop ik.