Δρομέας ταχύτητας.  Δρομέας αντοχής.  Παραολυμπιονίκης.  Φοιτήτρια.  Μέλλουσα σπορτκάστερ.  Πρότυπο.

Η Marissa Papaconstantinou γεννήθηκε χωρίς πέλμα στο δεξί της πόδι και άρχισε την καριέρα της ως αθλήτρια με αναπηρία σχεδόν μόλις απέκτησε την πρώτη της λεπίδα τρεξίματος σε ηλικία 11 ετών.  Η υποστήριξη, η ενθάρρυνση και η αγάπη της οικογένειάς της για τον αθλητισμό είχαν ουσιώδη σημασία για την επιτυχία της αθλήτριας από το Τορόντο του Καναδά.  Στο δημοτικό, έδειχνε αυξανόμενο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον για τον στίβο. Παρακολουθούσε τους γυμνασιακούς αγώνες δρόμου μαζί με τον πατέρα της, που ήταν διευθυντής σε γυμνάσιο.

«Το ενδιαφέρον μου για το τρέξιμο έγινε ακόμη μεγαλύτερο όταν ο μπαμπάς μου με πήγε να δω έναν 16χρονο μαθητή να τρέχει τα 100 μέτρα.  Καθώς τον κοίταζα να τρέχει τόσο γρήγορα, έκανα εικόνα τον εαυτό μου να βρίσκεται στη θέση του μια μέρα.»”

Στα 15, έκανε ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ντεμπούτο, τερματίζοντας έβδομη στα 200 μέτρα και όγδοη στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC) το 2015.  Την επόμενη χρονιά, έκανε το ντεμπούτο της σε Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σε ηλικία 16 ετών.  Η πρόοδος της Marissa συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά.  Με καλές επιδόσεις στους προκριματικούς, κέρδισε μια θέση στον τελικό γυναικών των 200 μέτρων στο Λονδίνο.  Μόλις 100 μέτρα από τον τερματισμό και τη νίκη, η Marissa τραυματίστηκε σοβαρά στον ιγνυακό τένοντα. Ο τραυματισμός την παρόπλισε για 5 μήνες, αναγκάζοντάς την να χάσει τη σεζόν, το Εθνικό Πρωτάθλημα και τους Παναμερικανικούς Αγώνες για Αθλητές με Αναπηρία.

«Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Είχα όμως την τύχη να με φροντίσει μια εξαιρετική ομάδα, που κατάφερε να αποκαταστήσει πλήρως την υγεία μου.»

Μετά την πλήρη αποκατάσταση από τον τραυματισμό της, η Marissa συνέχισε να βελτιώνει τα προσωπικά της ρεκόρ. Σε αγώνες στην Ελβετία, η Marissa μείωσε το προσωπικό της ρεκόρ κατά μισό δευτερόλεπτο και έσπασε το πανκαναδικό ρεκόρ στην κατηγορία της στα 100 και τα 200 μέτρα.  Σήμερα, η Marissa προπονείται για την επόμενη μεγάλη διεθνή διοργάνωση, ελπίζοντας διακαώς σε ένα μετάλλιο.