Δρομέας αντοχής.  Δρομέας ταχύτητας.  Αθλήτρια στο άλμα εις μήκος.  Φιλάνθρωπος.  Κάτοχος παγκόσμιου ρεκόρ.  Παραολυμπιονίκης.

Τα πρώτα συμπτώματα του τοξικού σοκ είναι ίδια με αυτά της γρίπης.  Όμως, καθώς οι τοξίνες μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος και εξαπλώνονται στα όργανα, η κατάσταση μπορεί γρήγορα να γίνει απειλητική για τη ζωή.  Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της 17χρονης, τότε, Fleur Jong από την Ολλανδία, που είχε πάθος με τον αθλητισμό. Μέσα σε 24 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, θα έχανε το δεξί της πέλμα, το μισό αριστερό πέλμα, την αριστερή πτέρνα και τα μισά άκρα από οκτώ δάχτυλα των χεριών της.

«Γύρισα στο σπίτι από το σχολείο γιατί νόμιζα ότι είχα γρίπη. Σχεδόν 24 ώρες μετά, μπήκα εσπευσμένα στο νοσοκομείο και οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με κρατήσουν στη ζωή.»

Έχοντας στο πλάι της μια ολόκληρη ομάδα υποστήριξης που περιλάμβανε τους γονείς της, τους φίλους της και έναν έμπειρο προσθετικό, η Fleur μπήκε αμέσως σε τροχιά ανάρρωσης και αποκατάστασης.  Επέστρεψε στο σχολείο και προσπάθησε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.  Σύντομα, η Ολλανδή Παραολυμπιονίκης στον δρόμο ταχύτητας Marlou van Rhijn την προσκάλεσε σε μια ημερίδα για νέους αθλητές με αναπηρία.  Η Fleur πειραματίστηκε με διάφορα Παραολυμπιακά αθλήματα, αλλά το εν μέρει ακρωτηριασμένο αριστερό της πέλμα πονούσε πολύ κατά την επαφή με το προσθετικό μέλος.  Ήταν όμως αποφασισμένη να επιστρέψει στις έντονες δραστηριότητές της.  Έναν χρόνο μετά την ασθένειά της, πήρε την «πιο σημαντική και πιο σωστή απόφαση», όπως δήλωσε, να προχωρήσει στον ακρωτηριασμό του εναπομένοντος αριστερού πέλματος.  Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν η καλύτερη εφαρμογή με το νέο προσθετικό της μέλος.  Τέσσερις μήνες αργότερα, άρχισε να προπονείται με την Εθνική Παραολυμπιακή Ομάδα της χώρας της.    

«Όταν έχασα τα πέλματά μου, προσπάθησα να βρω ένα άθλημα που θα μου επέτρεπε να βελτιώσω την υγεία μου και να προσαρμοστώ καλύτερα στα νέα δεδομένα. Ο στίβος με βοήθησε να αποκτήσω πολλές γενικές δεξιότητες και έθετε καθημερινά νέες προκλήσεις. Πολύ σύντομα τον ερωτεύτηκα.»

Μόλις απέκτησε λεπίδες τρεξίματος (Cheetah Xtreme), η Fleur άρχισε να προπονείται συστηματικά.  Τρία χρόνια μετά την ασθένειά της, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 200 μέτρα της κατηγορίας T44, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2015 στη Ντόχα του Κατάρ.  Αργότερα, κατέλαβε την τέταρτη θέση με το ίδιο άθλημα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2017 στο Λονδίνο.   

Η επιτυχία την ώθησε να συνεχίσει.  Με την ενθάρρυνση των συναθλητών και των προπονητών της στην ομάδα, άρχισε να προπονείται και στο άλμα εις μήκος.

Με την επίδοσή της στο διήμερο Γκραν Πρι του 2019 για αθλητές με αναπηρία στο Παρίσι, η Fleur έκανε το ντεμπούτο της στον παγκόσμιο στίβο.  Έσπασε το γυναικείο ρεκόρ στα 100 μέτρα της κατηγορίας T62, ενώ σημείωσε νέο ρεκόρ στον τελικό, κερδίζοντας το χρυσό με χρόνο 13,16 δευτερόλεπτα.  Τη δεύτερη μέρα της διοργάνωσης, έκανε εντυπωσιακό άλμα στα 5,21 μέτρα στην κατηγορία T62 του εις μήκος, καταρρίπτοντας εύκολα ένα ακόμα παγκόσμιο ρεκόρ και αποκτώντας άλλο ένα χρυσό μετάλλιο.

«Δεν αμφέβαλα ούτε στιγμή ότι θα συνέχιζα τη ζωή μου, αλλά αυτό ήταν πραγματική έκπληξη ακόμα και για μένα!»